Alles doet pijn

Alles doet pijn
De verveling slaat doe
De gedachtes zijn niet meer te stoppen
Ze razen door me heen als een ontembare zee
Een zee die altijd maar foor blijft gaan
Een oneindig grote zee
Woest als een monster
Ik heb gevoel dat iedereen kijkt
Ze staren
Hun blikken zijn als harde, puntige stenen die naar me worden gegooid
Als maar meer en meer
Tot ik me verschuil er onder
Ik ben bedolven onder de stenen
Ze schuren over mijn huid
En daarna door mijn vlees
Dan komen de stenen bij mijn botten

Het stopt
Ze hebben iets gevonden waar ze niet doorheen kunnen
Ze zijn zo diep in me gedrongen
Naar de kern van mijn bestaan
Mijn diepste ik
De ik die pijn heeft
De ik die verlegen is
De ik die niet alleen kan zijn
De ik die niet kan en niet mag zijn.