vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Het witte doek
mijn penselen
hebben angst voor het bewegen
vrees om plein en straat te vegen
kleuren schromen
zich te laten zien zij vloeien niet
maar blijven aangelijnd
het witte doek
voelt koel in het ontvangen
van de eerste schetsen
ten langen leste heb ik
mijn ezel in de tuin gezet
wind en lentezon deden de rest

Ingezonden door
Geplaatst op
27-04-2011
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Inspiratie SchilderenReacties op ‘Het witte doek’
-
mooi hoor!!
ster - 27-04-2011 om 13:50