Kinderloosheid
Ons kindje dat er niet mag zijn,
doet ons nu al zoveel verdriet en pijn.
Ik kan er haast niet meer tegen,
zo zwaar begint het nu te wegen.
Ooit hoop ik nog eens zwanger te mogen zijn,
wat lijkt dat me ontzettend fijn.
Wij zijn twee mensen die zich kinderen wensen,
Oh god, waarom zijn wij niet als de meeste mensen?
Geschreven in de moeilijke 7 jaren voor mijn eerste zwangerschap. Inmiddels ben ik d.m.v. I.V.F. de trotse moeder van 3 kinderen!
Ik vergeet die moeilijke tijd nooit, en wil graag iedereen die in hetzelfde schuitje zit als wij destijds (ben inmiddels gescheiden) heel veel sterkte en alle geluk van de wereld wensen!!
Soms komen dromen toch nog uit......
Ingezonden door
Geplaatst op
24-04-2011
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Kinderloosheid Gemis VerdrietReacties op ‘Kinderloosheid’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!