kinderloosheid
Mijn stil verdriet,
dat zo vroeg het leven liet.
Nog voor het ooit geboren werd.
Al mijn toekomstdromen worden in de war gestuurd,
en het hééft al zo lang geduurd.
Het beheerst mijn hele leven,
wat kan me het leven dan nog geven?
Een leven zonder kinderen:
dat wil ik niet,
het doet me zo'n verdriet.
Me erbij neerleggen? eraan toegeven?
dan wil ik liever niet meer verder leven.
Iedere avond bid ik tot onze lieve heer:
me dan liever niet meer wakker te laten worden.....nooit meer!
De meeste mensen weten niet hoe blij ze zouden moeten zijn,
de ouders van hun kinderen te mógen zijn!!
Geschreven in de moeilijke 7 jaren voor mijn eerste zwangerschap. Inmiddels ben ik d.m.v. I.V.F. de trotse moeder van 3 kinderen!
Ik vergeet die moeilijke tijd nooit, en wil graag iedereen die in hetzelfde schuitje zit als wij destijds (ben inmiddels gescheiden) heel veel sterkte en alle geluk van de wereld wensen!!
Soms komen dromen toch nog uit......
Ingezonden door
Geplaatst op
24-04-2011
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Gemis Kindergedichten VerdrietReacties op ‘kinderloosheid’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!