Sadness
my bleak world, in which i dwell
seeking paths that are not there
a lone traveler, without a map
getting lost in a moments touch
who sees me, with my black moods
Layers of gray upon gray, peeled away,
yet still more layers of gray upon gray
where does it end, this darkness
the thin threads of chilling gray mist
that turn my heart cold as stone
eerie sounds of silence to pierce my ears,
crawling like spiders on my skin
my hearts strong monotonous beating,
icy cold creeping up from my back
making the hairs rise in my neck
its stony touch taking my warmth
leaving me sleepless, tired
in the dark and lonely night,
where time does its slow dance
until the mornings first light
Ingezonden door
Geplaatst op
20-04-2011
Geef uw waardering
Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Depressief Maxasr VerdrietigReacties op ‘Sadness’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!