hoop
verzonken in zorgen.
verloren in verdriet.
niemand die het merkt,
niemand die mij ziet
Nu alles verdwenen is,
is hoop het enige licht.
Dat mij door het donker leidt.
En schijnt op mijn gezicht
Hoop doet leven,
Moedeloosheid niet.
Je moet nooit opgeven,
Al heb je verdriet.
Angst is een vijand,
Die je moet overwinnen.
En krijgt angst toch de overhand,
Dan kan je morgen weer opnieuw beginnen.
Een huilbui, op z’n tijd,
Is zeker niet slecht.
Maar ben je alles weer kwijt,
Houd dan je hoofd weer recht.
Soms zit alles je tegen
En lijkt iedereen tegen je te zijn,
Maar heus, ook na tijd van regen,
Komt altijd weer zonneschijn.
Denk niet te negatief over het leven,
Want ondanks de narigheden,
Heeft het ook veel goeds te geven.
Kijk vooruit, en niet naar je verleden.

Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
11-04-2011
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
ZonneschijnReacties op ‘hoop’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!