de golven slepen me mee

Verdriet is als de golven
van een verraderlijke zee
Soms, als je denkt te kunnen zwemmen
sleept weer een golf je mee
Er zijn wel betere momenten
dan denk je: ik heb weer kracht
Je moet toch verder leven?
Maar dan voel je weer die macht
die radeloosheid heet
Die trekt je in een diepte
waarvan geen ander weet
Want zij die naast je leven
zien slechts wat zij zelf wensen
Dat je doorzwemt en ‘t wel redt
als de meeste andere mensen
Verdriet is als de golven
van een verraderlijke zee
Vaak wil ik niet meer zwemmen
want het sleept me toch wel mee