bang voor de toekomst
Bang voor de toekomst,zo vaag en alleen.
Niemand om te helpen,waar moet ik heen.
Moet ik dit pad volgen,zo mistig en zo grauw.
Zal er een einde komen aan mijn zoektocht door de kou.
Vind ik rust in mijn eigen huisje,zo alleen en echt van mij.
Blijft er altijd toch die angst die zegt mijn hart is niet vrij.
Alleen in al mijn dromen,steeds die eenzame angst.
Voorgoed op eigen benen,die tijd die duurt het langst.
Zelfstandig na al die jaren,zo groot en toch nog klein.
Eindelijk mijn eigen leven,zo gewild en oh zo fijn.
Zonder veiligheid in mijn leven,onzeker en sterk.
Bouwen aan mijn toekomst,mijn eigen levenswerk.
Zolang ik maar kan dromen van vrijheid en geluk.
Dan komt er rust in mijn leven,en in mijn hart verschijnt geluk.
Na jaren moeten steunen,komt dan toch die ene dag.
Dat ik het mag proberen,en op eigen benen staan mag.
Twee armen die zullen zeggen ga jij maar je eigen weg.
Die twee handen blijven mij volgen zo dichtbij en toch ver weg.
Altijd terug kunnen vallen,bied mij toch die veiligheid.
Sterk op eigen benen,maar niet alleen in mijn levensstrijd.
Blijven hopen op beter,geluk voor eeuwig daar.
Voor het eerst op eigen benen,zo’n geweldig avontuur en toch zo naar.
Volwassen met die ene stap,ver weg van mijn warme thuis.
Ploeterend door het leven,alleen in mijn eigen huis.
Laat de mensen weten dat ik in de nacht zo stilletjes ween.
Bang voor de toekomst,nog steeds vaag en zo alleen.
Reacties op ‘bang voor de toekomst’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!