Het geluid lijkt stuk

ik schreeuw de tijden terug
waarin ik leven voelde
maar het geluid lijkt stuk
de echo vraagt wat ik bedoelde

er is geen brug
die nog emoties draagt
waardoor mijn woord
in het ravijn vervaagt

toch raakt het af en toe
een bloem die groeit in kleine
decibellen en bloeit in kleuren
die gelukkigzijn voorspellen

ik roep niet meer
maar fluister stukjes leven
met open handen wil ik jou
mezelf in liefde geven