vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
wolken
Ik sta naast mijn bed.
Ik kijk uit het raam.
Ik let,
op de wolken,
ze nemen rare vormen aan.
Eerst zie ik een paardje.
Daarna een konijn,
met een klein wollig staartje.
Ik wil zo graag een wolkje zijn.
Zwevend door de blauwe lucht,
laat ik mijn regendruppels zaaien.
En met een zucht,
laat ik het waaien.
Reacties op ‘wolken’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!