1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Mijn laatste toeverlaat

zijn handen zijn
van hout het stoffen lijf
lijkt eeuwenoud

geknakt ligt hij
te wachten op
de eerste die hem ziet

met opgewekte ogen
een blijde lach maar ook
vaak tranen van verdriet

hij was mijn kameraad
we deelden alles samen
mijn laatste toeverlaat

ik heb hem opgepakt
wil hem nooit meer kwijt
mijn jeugd in onafscheidelijkheid


wil melker
31/03/2011
www.wilmelkerrafels.deds.nl

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Geef uw waardering

Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Herinneringen Jeugd

Reacties op ‘Mijn laatste toeverlaat’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Mijn laatste toeverlaat