vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Fluisteren
Ik wou dat ik naar je fluisteren kon
Dan was je dicht bij mij.
Dan had ik niet hoeven roepen,
Omdat je me fluisterend horen zal.
Ik roep nu elke dag
Elke dag en nog hoor je me niet.
Ik kan janken, krijsen en stampen.
Je hoort geen van al deze klanken.
Ik huil soms als ik weet hoe het was.
Ik hoefde vroeger alleen nog maar te fluisteren
En jij hoorde mij al.
Ik fluister nu alleen: ik hou van jou
Omdat dan niemand mij horen zou.
Reacties op ‘Fluisteren’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!