Liefdes zombie
Als een zombie beweeg ik me tussen de mensen
Want niemand voelt wat ik het liefst zou wensen
Als een stuurloos schip op volle zee
Volg ik de meute, zonder denken en gedwee
Als een automobilist die niet waarheen te rijden
Merkt niks van ander verkeer, weg of tijden
In mijn hart woed een enorme brand
En tast me aan in lijf, leden en verstand
In mijn hoofd gebeuren zoveel dingen tegelijk
En staar voor me uit, zonder dat ik kijk
Mijn lichaam schreeuwt het uit van verdriet
En toch, het lijkt alsof niemand het ziet
Dat liefde een ziekte is die niet kan genezen
Weet ik zeker, voor mij echt bewezen
Dat voor houden van iemand geen medicijn bestaat
Weet ik zeker, nu het met me zo slecht gaat
Dat jij en ik echt bij elkaar moeten zijn is het enige medicijn
Weet ik zeker, want anders stopt nooit meer deze pijn.
Ingezonden door
Geplaatst op
27-03-2011
Over dit gedicht
Ik wou dat ik je nooit had verlaten, liefde is echt een ziekte!
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
MisjeReacties op ‘Liefdes zombie’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!