Zelfs geen herinnering bewaar je

De herinnering

Denk je nog weleens aan onze eerste afspraak bij Dishoek
Vond ik heerlijk en ‘t was ook nog op jouw verzoek
De volle maan scheen op het moment van onze eerste zoen
Allebei wisten we, dit is iets waar we niks tegen kunnen doen

Het hart beroofde ons van het volle verstand
Die eerste kussen gebeurden aldaar aan het donkere strand
Jij en ik voelden dat er ons iets stond te gebeuren
Dat de rest van ons leven zou gaan kleuren

Dishoek was ook de plek van onze tweede afspraak
En zodra we elkaar weer zagen was het raak
Ook was het toen een koude avond
Maar was het ware liefde die de kou weerstond

In de duinen van Domburg lagen we voor het eerst tegen elkaar
Mocht ik zo heerlijk spelen met je mooie blonde haar
Je maakte geluidjes als een spinnende poes
En meer en meer bezorgde je een permanente liefdesroes

Onze liefde voor elkaar groeide met elk woord
En we voelden ons door niets en niemand gestoord
Want jij en ik konden gewoon niet meer zonder elkaar
Wist ik gewoon zeker, dat was klip en klaar

Wanneer ik per telefoon je stem mocht horen
Voelde ik, deze liefde gaat nooit meer verloren
En zodra ik je dan weer echt kon zien
Telde elke seconde gewoon voor tien

Elk moment dat ik bij je kon je zijn
Voelde zo verschrikkelijk fijn
Met jou wilde ik de rest van mijn leven delen
Wat er allemaal voor nodig was, kon me niet schelen

Tot in het diepst van mijn ziel heb ik van je gehouden
Wilde zo graag dat we samen onze toekomst verder opbouwden
Houden van elkaar is het versmelten van lichaam en geest
Wist het gewoon, van jou hou ik het allermeest

Maar wat me op dit moment het meeste raakt
Is alsof jij al dat bovenstaande van een afstand hebt meegemaakt
Want had jij net zo veel van mij gehouden als ik van jou
Dan voelde je in je hart nu toch ook een hevige kou?

Mijn hart behoorde aan jou toe voor de volle 100 procent
Dat merk je zelfs nu nog als mijn binnenkant goed kent
Je zei dat je jouw hart ook aan mij had gegeven
Maar heb jij eigenlijk wel pijn door de breuk van ons samen leven?

Terwijl ik lijd gedurende echt elke seconde van iedere dag
Heb jij op je gezicht nog steeds een onveranderde lach
In je nieuwe ‘rust en ruimte’ leven besta ik plotseling niet meer
Of wacht, op een berichtje van me reageer je wel eens een keer

Had jij echt van mij gehouden dan was het nu geen eenrichtingsverkeer
En weet je, daarmee doe je me nog zoveel meer zeer
Zelfs van therapie om onze liefde te redden wilde je niets weten
Misschien wil je me wel gewoon heel snel vergeten……………..

Voor jou besta ik nu nog af en toe, voor heel even
Vast en zeker ga je daarna verder met je eigen leven
Nog even en ik besta voor jou helemaal niet meer
En interesseert het je helemaal niet wat ik heb aan hartezeer

Dat je een keihard karakter hebt blijk nu meer dan ooit
Want jij hebt mijn volledige leven aan diggelen gegooid
Zelfs het laatste beetje gevoel wat je nog had voor mij
Ook daar ga je nu helemaal aan voorbij

Misschien lukt het je zelfs om me al snel nog meer pijn te doen
En versier je een andere vent, net als mij toen
Zeg je tegen hem dat je veel van hem houdt
Maar ik weet zeker, elke relatie gaat bij jou fout.