mijn hart die bonkte

mijn hartje was van steen.
maar toen hij mij vroeg voelde ik me vreemd.
mijn hartje die bonkte .
vlinders in me buik..
wat was dat een geweldig gevoel.
de mooie tijden die wij hadden meegemaakt.
dat zal ik nooit vergeten.
bij hem voelde ik me veilig.
bij hem was ik me zelf.
bij hem kon ik alles vertellen .
dat ik zoveel van hem hield.
maar toen kwamen er een paar ruzie's inzicht.
en dan loopt het ten einde.
ik hard huilen als maar kan.
ik voelde me zo stupid.
wat heb ik je misdaan.
dat ik het zo ver heb laten komen.
liet het maar achter me.
liefde zal ik nooit meer krijgen.
wat mijn hartje weer laat bonken als het hoorde.
een stuk van mij leven is nu weg genomen voor altijd
zal ik nog de waren vinden die van me houd
en echt kan vertrouwen....