alles om me heen

alles om me heen
herreinert me aan jou
wat zo prachtig scheen
verdween
alles om me heen
versplinterde in rouw
want ik ben gevangen
in een mateloos verlangen
een radeloos verlangen naar jou

In de vormen van de wolken
in de schaduw van het licht
zie ik steeds maar
onverklaarbaar
jouw gezicht
en in het zingen van de golven
die er rollen zonder rem
hoor ik steeds maar
zacht verstaanbaar
weer jouw stem

jouw weer om me heen
wie had dat ooit gedacht
de zon die eerst verdween
verscheen
alles om ons heen
is van de mooiste pracht
wie had kunnen dromen
dat het ooit zo ver zou komen
jij hebt mij die dromen gebracht

In de vormen van de wolken
in de schaduw van het licht
zie ik steeds maar
onverklaarbaar
jouw gezicht

En door het zonlicht op de bomen
en het pas gemaaide gras
denk ik steeds maar onbedwingbaar hoe het was
alles om me heen

herreinert me aan jou
wat zo prachtig scheen
verdween
alles om me heen
versplinterde in rouw
want ik ben gevangen
in een mateloos verlangen
een radeloos verlangen naar jou

maar kom ik je tegen
verstop ik mijn verdriet
verschuilend in de regen
dan zie jij mijn tranen niet