vorige gedicht
vorige gedicht
Sprankbloed
...klotekutkammerij!!!
Op hoogte 1 jijmij.
Ademde weer diep ondanks ijl;
teugels weer om nu, terwijl
ik diepstort in donker val.
Tochdoch nimmernooit kappenstoppen.
Geef ik je mijn al: in hokjes proppen
dooddrukkend tegen de rand
al bloedend alle sprank.
Reacties op ‘Sprankbloed’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!