1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Tolstoj

De avondschemer valt;
het gele land wordt grauw.
Een donker dorp probeert de stilte stuk te rijten
Met bevend klokgelui.
Mijn ziel is vol van jou
En van ons afscheid
en van bittere zelfverwijten.

Ik denk nog vaak terug
aan mijn vermaningen en preken
En ik herhaal maar steeds
het vriendelijke woord
Dat ik toen tegen jou,
mijn lief,
had kunnen spreken,
Maar dat ik in mijzelf
hardvochtig heb gesmoord.

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Over dit gedicht

De inspirerende bron

Geef uw waardering

Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 2 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Avondschemer Gedicht Theater

Reacties op ‘Tolstoj’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Gerelateerde Gedichten

Tolstoj


Laatste berichten op het forum