De Stilte

Zwijgend tuurde ik naar de grond
Het was eruit, ik had het gezegd
Schaamte kroop over mijn gezicht
Je zweeg

Barste je maar in woede uit
Sloeg je me maar met je vlakke hand
Lichamalijke pijn doet veel minder pijn
dan de stilte

Begon je maar tegen me te schreeuwen
Alles mocht je zeggen
Zelfs woorden doen minder pijn
dan de stilte

Die ijzige stilte
Waarom deed je niets, waarom zei je niets
Ik ontweek je ogen, terwijl ik gedag sprak
Vaarwel