vrouwelijk schoon
Mijmerend staart ze voor zich uit
glimlacht in haar eigen.
Onschuldig zoals ze daar zit
zo ondeugend is haar blik.
Haar ogen boren zich
als pijlen door je hart.
Zij vertrekt geen spier
blijft onbewogen
in alle eenvoud.
Ze verzinkt in haar boek
de woorden doen haar
blozen.
Ze kijkt op en vuurt
de vlammen op jou af.
Je staat nog overeind
maar je wankelt.
Je zou haar willen
proeven met je lippen.
Zij ziet je niet eens staan
is met het lezen begaan.
Het is zonde
zo’n verleidelijke vrouw.
Alleen met dromen
in de verhalen.
Vrouwelijk schoon
kom mij toch eens halen!
Claire Vanfleteren
Ingezonden door
Geplaatst op
12-03-2011
Over dit gedicht
een kunstenaar vroeg mij een gedicht te schrijven bij een hoofd van een vrouw. Hij vertelde mij een verhaal, dat ik hier in het gedicht weer tracht te geven
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 2 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Mijmerend VrouwReacties op ‘vrouwelijk schoon’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!