Eetstoornis
Ik wil je wel zien,
maar het gaat niet.
Met jou wil ik het bed delen,
zolang je mijn lichaam niet ziet.
Ik wil je zoenen, knuffelen en nog zo veel meer,
maar ik wijs je af,
keer op keer.
Dat komt niet door jou,
het ligt aan mij.
Elke aanraking is al te veel,
ik duw je opzij.
Ik schaam me dood,
zit niet lekker in mijn vel.
Verafschuw mijn lichaam,
zit gevangen in een hel.
Schat is mis je,
maar ik kan het niet aan.
Weet dat ik het vreselijk vind,
om jou in de kou te laten staan.
Hopelijk wordt ik gauw beter,
en verdwijnt het stemmetje in mijn hoofd.
We gaan elkaar weer zien,
al duurt het even,
dat heb ik je beloofd.
Ik ga er voor, ik geef niet op,
met jou kan ik de wereld aan,
met jou sta ik aan top.
Ingezonden door
Geplaatst op
10-03-2011
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Angst Eetstoornis SchatikmisjeReacties op ‘Eetstoornis’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!