Pijn verweerd!
Als mijn tranen stromen,
Is het enigste wat ik wil,
Dat ik bij jou ben en dat ik je kan voelen.
Maar dat kan niet meer na die dag in april.
Je deed me pijn,
Je liet me staan.
Toen jij zelf besloot,
Dat het de tijd was om te gaan.
Van de één op de andere dag was je er niet meer,
En van de één op de andere dag was ik mezelf kwijt.
Had je me hier maar kunnen zien,
Misschien had je dan spijt.
Ik heb je geroepen,
Ik heb je naam gefluisterd,
Maar je reageerde niet,
Je hebt niet naar me geluisterd..
Ik was kwaad, woedend en verdrietig,
Allemaal tegelijk.
Maar dat jij terug kwam,
Dat was niet meer mogelijk.
Maar het is goed zo,
Ik heb het geaccepteerd. .
En heb de pijn met alles wat ik had,
Dapper verweerd.
Reacties op ‘Pijn verweerd!’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!