Mijn goddelijke vrouw

ik breek geen muren meer
zoek zand in de woestijn
door wind gedragen
vluchtig in herinnering

het is een nieuw begin
waarin ik bergen breek
dalen aard diep erodeer
met water van vergeten

de zon mijn toeverlaat
weet hoe jouw sarcofaag
zich toekomst graaft in
een piramide zonder zicht

ik sfinx je voeten
met geschiedenis
weet dat de tijd voor ons
genaakbaar is in samenzijn

de pijn je daar te weten
doet mij de eeuwigheid
vergeten ik wil bij jou
jij mijn goddelijke vrouw