Jij loopt niet meer met mij mee.

Jij was degene die mij begreep,
Alles kon ik jou vertellen.
Jij vond niets gek.
Kon zelfs diep in de nacht bellen.

Je was bij mij met elke traan,
Je liep met me mee in diepe nood.
Tot die diepe nood,
Jou onverwachts had gedood.

Wat moest ik doen?
Deed opeens alles alleen,
Want waar ik ook ging,
Jij liep niet meer met mij mee..

Heb geschreeuwd, gehuild, gefluisterd,
Gefietst, gelopen, blijven hopen.
Maar niets, maar dan ook niets,
Heeft tot nu toe geholpen..

Het enigste dat mij rust geeft,
Is dat jij naar mij kijkt van boven.
Jij zei dat ik heel de wereld aan kon,
En jouw woorden zijn degene waar ik nog steeds in blijf hopen..