vorige gedicht
vorige gedicht
Je honingachtige zoenen
Je zoenen zijn zoeter dan
dan een veld vol gele rozen
waar ik altijd samen
met jouw lachten
maar nou mis ik
je zoete honingachtige zoenen
die me altijd vertelden
dat alles oke was
mijn geest weet niet van doen
terwijl mijn lichaam je mist
in deze tijd
zoals het zich open rukt
met een ondragelijke pijn
die me verteld dat mijn hart bij jou is
ik mis de blik uit jouw ogen
die honingachtige ogen
die me altijd aankeken
wanneer ik ging
maar nu leef ik door
terwijl mijn geest achterblijft
in die tijd
dat die honingachtige ogen
en die zoete honingachtige zoenen
me altijd vertelden dat alles oke was
Reacties op ‘Je honingachtige zoenen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!