De zon in mij is nog niet gaan schijnen.

Ik wil het wel,
maar ik kan het niet.
Met iemand praten,
over mijn verdriet.

Ik ben bang,
wil weg van alles en iedereen.
Naar een plek onbekend,
zonder ziekte om mij heen.

Waarom gaat het zoals het gaat?
Voel ik me zo verdomd alleen.
Ziet niemand mij ware ik?
Alleen het muurtje om mij heen..

Wanneer is het eind,
van deze lange strijd?
Wanneer kan ik weer genieten
en voel ik me bevrijdt?

Het leven is niet eerlijk,
elke dag voel ik de pijn.
Ik verlang naar het leven,
om echt mezelf te kunnen zijn.

Woorden schieten te kort,
ik krijg geen woord meer op papier.
Ik ga nu verdwijnen in dromenland,
een land ver weg van hier.