Vrij

Waneer mensen naar je kijken,
Voel jij je zo raar.
Je moet op iemand lijken,
Dezelfde neus, Hetzelfde haar.
Pas als je zo bent,
Voel je je vrij.
De perfecte persoon,
is altijd iemand die je kent.

Ik voel me nooit blij,
Want mijn leven is niet vrij.
Die ogen blijven kijken,
En dat gaat zo maar door.
Toch ben ik niet de enige,
Waar het zo mee begon.

Toch lijkt niemand te luisteren,
Mijn mond lijkt te fluisteren.
Maar ik weet niet waarom.
Ik ben toch alleen maar dom.