De schaduw voorbij

zag je arm
opgestoken
in de menigte

een hand
die wenkte
of zwaaide

ik kwam
er niet uit
wilde bij jou zijn

drong langs
de mensen
trapte op tenen

vloekte de
schaduw voorbij
want jij

een open plek
in de eerbied van stilte
jij was gegaan

zag nog je arm
vingers en hand
alleen ik kende je naam