De fascinatie van de nacht

Bij een ondergaande zon
s’ Avonds in het jonge duister
Gaven de lichten van neon
De nacht haar prille luister

Eenzaam langs de straten
Huiverig door de stegen
Dolend en verlaten
Niemand kwam me tegen

Maar in het volle gloren
Van het nachtelijk ontwaken
Alleen en helemaal verloren
Kon ik toch de liefde smaken

Ze nam me mee naar huis
Leende me al haar smacht
Schonk me ‘t gevoel van thuis
De fascinatie van de nacht