De dood
Als een fluister op de wind kwam de dood De eenzame boodschapper. Een ster viel zachtjes en sprak de dood.En uit mijn hart hart vloede een gedicht,om jouw binnen te laten.
Je laat een leegte, je laat een pijn, een stille pijn om m'n heen. Jij liet die vreemde angst die je had, zo met je spelen. jij lieve, jij verdween. Je naam vervaagde luidt..langzaam dood en ik pijnig mijzelf dit te begrijpen. De vrede, de rustige gedachten aan dood.
Maar je leeft jij blijft leven in mij. Wat jij mij achterlaat is een leven dat voor mij staat. En niet één die mij jouw ontneemt. Nee, niet één die dat probeert.
Ben jij mijn vriend o god hebt jij willen zeggen, dat ik reden had om te geloven, alleen om haar terug te zien
Lucie
Reacties op ‘De dood’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!