Krulde de schaduw

de stilte was koeler
rust bracht ons licht
sterren twinkelden helder
steeds andere kwamen in zicht

we verloren de tel in ons
spel van wijzen en noemen
genoten de pracht waarop de
nacht zich altijd kan beroemen

handen vlochten ineen
sterren verschenen in ogen
een romantische maan
zal hun schijnsel gedogen

ik streelde je haar
en krulde de schaduw
we kusten in donker
het licht van elkaar

ik heb je zien lachen
toen je dorst was gelest
met de dauw op je lippen
je ogen droomden de rest