hartenzeer
Mijn hart maakt overuren,
hoe lang kan dit nog duren?
Het raakt geblokkeerd,
helemaal door jou geobsedeerd.
Het wordt zo vreselijk moe,
is aan een adempauze toe.
Al de emoties zo intens,
dat is niet goed, voor geen enkel mens.
Ik sta te wankelen op mijn benen.
loop op het achterste van mijn tenen.
Mijn verlangen om jou alles te geven,
beheerst mijn hele leven.
Maar ik kan niet stoppen met geven,
dan zou mijn hartje stoppen met leven.
In mijn leven is nog maar één doel;
laten zien wat ik voor je voel.
Maar momenteel kan ik niet meer helder denken,
weet niet meer wat ik je wel of niet kan schenken.
Zo tegenstrijdig zijn jouw signalen,
ze laten mijn gedachten helemaal verdwalen.
Ik probeer die gedachtes van mij af te zetten,
maar mijn hartje probeert dat steeds te beletten.
Ik blijf proberen de juiste balans te vinden,
maar die gedachtes blijven mij steeds opnieuw verblinden.
Verdriet en geluk vechten nu om een plek in mijn hart,
het maakt mij zo vreselijk verward.
Dan wint de een, dan weer de ander,
voor eeuwig blijven ze elkaars tegenstander.
Reacties op ‘hartenzeer’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!