stilte

Als de maan achter de wolken glijdt
en de nacht nòg zwarter worden gaat
Ziet geen mens dat dit meisje schreit
en zichzelf met verwijten overlaadt

Als haar alleen donkere stilte wacht
waagt zij het haar eigen verdriet te zien
Haar hart voel kil en zwaar vannacht
ze is alleen, al een maand of tien

Als ze nestelt in het nog koude bed
voelt ze dat ‘t kussen vochtig wordt
Dan fluistert ze zacht haar stil gebed
zeggende wacht mij nu bij de poort

Als de stilte schreiend op haar wacht
en die nacht nòg zwarter worden gaat
Merkt geen dat zij zich doden tracht;
dat zij stil de hand aan zichzelf slaat