vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
mensen met koffers
menen met koffers gaan over de wereld
van oorlog naar vrede, van honger naar brood
vaak zijn ze niet welkom
van voedsel naar honger, van leven naar dood
de geur van het gras
dat je grootvader maaide
het wuivende graan
dat je vader eens zaaide
het kleine verdriet
dat je moeder steeds suste
haar haar dat zo kriebelde
als ze je kuste
dat alles was thuis
dat alles en meer
dat alles, dat alles
dat alles nooit weer
mensen met koffers gaan over de wereld
altijd op vlucht naar de volgende grens
ze vluchten van tovenaars, reuzen en heksen
voor duivel en draak-die vermomd gaan als mens...
Reacties op ‘mensen met koffers’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!