vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Verdrietig en Bedroefd
Langzaam zie ik de lucht donker worden
Ik zie de zon verdwijnen
Ik zie de volle maan boven in het topje van de lucht
Ik zie prachtige gouden sterren schitteren
Maar wat ik echt zou willen zien..
Is dat er een ster zou vallen
Een ster helemaal voor mij alleen
Die me een beetje hoop gaf
En misschien wel een beetje geluk
Of is dat een rare gedachten
En is hoop en geluk niet voor mij bewaard
Blijf ik dan zo eenzaam
En vaak verdrietig en bedroefd
Totdat ik de zon weer zie opkomen
En de lucht weer lichtblauw is
De zonnestralen vel in mijn ogen
Geeft soms wel een kleine glimlach op mijn gezicht
Ingezonden door
Geplaatst op
06-02-2011
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Bedroefd Demaan Denacht Eenzaam VerdrietigReacties op ‘Verdrietig en Bedroefd ’
-
wow, deze is echt goed iris !
Martine Naber - 06-02-2011 om 21:16