Epilepsie
Soms ben ik er even niet,
Want ik heb epilepsie.
Even van de wereld,
Even onbereikbaar.
Ben ik met allerlei dingen bezig,
Plotseling val ik neer.
Kortsluiting in mijn hersenen,
Daar gaan we weer.
Mijn spieren verkrampen,
Mijn ogen draaien weg.
Tijdelijk buiten bewustzijn,
Wat een rot ziekte, zeg.
Omstanders schrikken,
Ze kijken met angstige blikken.
Dan komt er iemand bij me zitten,
Begint te praten en raakt me zachtjes aan.
Ik hoor niets,
Maar voel alles.
Er is iemand bij,
Dat is een geruststelling voor mij.
Langzaam kom ik bij,
Mensen kijken naar mij.
Ik baal ervan,
Ik schaam me ervoor.
Maar mijn leven gaat door.
Ingezonden door
Geplaatst op
04-02-2011
Geef uw waardering
Op basis van 10 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
HandicapReacties op ‘Epilepsie’
-
Hoi! Wat een mooi, emotioneel gedicht en zo goed verwoord! Ik heb 20 jaar lang epilepsie gehad, maar na een operatie, nu 4 jaar geleden ben ik helemaal aanvalsvrij en een zeer gelukkig mens!
netty - 17-10-2011 om 08:31
-
Heel mooi beschreven, ik begrijp wat je bedoeld!
Reiziger - 06-11-2012 om 18:56