kon het zo maar zijn

moe, verzwakt
de strijd verloren
zak ik weg
in mijn verdiret

herrineringen
komen boven
beelden als een film
dan vervagen ze en breken

ik ben in een tunnel
vol helder, schijnend licht
ik sta aan het begin
op weg naar het einde

ik kijk om
en zie de pijn
de film, al de beelden
dit was niet wat ik wou zien

ik kijk vooruit
en zie het licht
geluk en zaligheid
daar wil ik naartoe

vastberaden
loop ik door
ben bijna op het eind
tot dat ik schrik

ik zie mn kamer
lig op mn bed
het was een droom
het was bedrog

kon het zo maar zijn
helder licht
geluk en zaligheid
maar bovenal vergeten...