vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Verdriet
Met tranen in mijn ogen,
zit ik naar buiten te kijken,
naar de sterren die allemaal het zelfde lijken,
je hebt me bedrogen,
tegen me gelogen.
je zei dat je altijd bij me bleef,
dat je nooit meer weg zou gaan,
maar nu zit ik hier alleen met die traan,
hopend dat ik het je ooit vergeef,
dat ik dan weer mijn eigen leven leef.
maar zonder jou kan ik het niet,
was niet bij me weggegaan,
ik staar maar naar de volle maan,
hopend dat jij me vanaf daar boven ziet,
ik hier alleen met mijn verdriet.
Reacties op ‘Verdriet’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!