vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
zet jezelf niet weg
In je ogen schitteren stille tranen
maar je toont geen nekel verdriet,
geruisloos weten ze hun weg te banen
maar erover praten doe je niet..
Langzaam begint je lip te trillen
voel ik het klamme zweet in je warme hand,
steeds voor iedereen klaarstaand
schuif je jezelf al verder aan de kant..
Ik wil je zo graag kunnen steunen
er dag en nacht voor je willen zijn,
op mijn schouder kun je altijd leunen
ik luister ook naar je verdriet en pijn..
Reacties op ‘zet jezelf niet weg’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!