vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Rust gunnen
Wij willen je rust gunnen,
al is ons hart vol droefheid.
Je zien lijden en niet kunnen helpen,
was onze grootste smart.
Zwijgzaam...stil en zonder vragen,
wilde jij je ziekte dragen.
Je vocht met al je levenskracht,
voor elke nieuwe dag en nacht.
Zo ben je langzaam moegestreden,
uit ons midden weggegleden.
En na een dappere maar ongelijke strijd,
ben je uit je lijden nu bevrijd.
Ingezonden door
Geplaatst op
30-01-2011
Over dit gedicht
GESCHREVEN VOOR MIJN DOOP PETER EN STIEFPA (CW) dooppepe01/05/1946-19/03/2010(slechts 64jaar) stiefpa22/07/1957-24/07/2010(slechts53jaar)
Geef uw waardering
Op basis van 6 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
OverlijdenReacties op ‘Rust gunnen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!