vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
weglopen
Ze slaat de deur met een slag achter haar dicht
En loopt weg door de regen
Zal ze ooit nog door die deur lopen?
Nee, die was een deel van het verleden
En daar nam ze nu afscheid van.
Haar moeder zal ze wel missen,
Maar hem, nee, hij was het die haar
Trots had weggenomen
En nu was het tijd om die terug te nemen
Ze weet nog niet wat ze zal doen,
Maar nu is ze zelfstandig, vrij,
Verlost van zijn handen.
En denkend aan waar ze die nacht zal slapen,
Loopt ze haar vrijheid tegemoet.
Reacties op ‘weglopen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!