verdriet
Gangster van uiterlijk maar van binnen zit ik vol met verdriet
Die uit eindelijk niemand ziet
Ik lach ik praat ik doe alles maar van binnen ben ik verrot
Zou je binnen in mij kunnen kijken zou je zeggen O my god
Opgegroeid met verdriet, woede en haat
Maar ik ben die gene die er niet over praat
Ik praat liever niet
Ik ben gestopt met roken van wiet
Veel meegemaakt in mij leven
Om alles uit te leggen duurt maar heel even
je kan tegen me huilen je kan tegen me schelden het boeit me geen fuck
ik heb me eigen verdriet en woede daar van ga ik al stuk
in de avond ben ik klaar wakker kan niet slapen
want zodra ik me ogen dicht dan vallen me tranen
ik kijk me moeder niet eens aan want zij is die gene die het dan ziet
zo veel pijn zo veel verdriet
ik kan er niet over praten dus ik ga de straat op en zuip al me verdriet
en zeker al me tranen....

Ingezonden door
Geplaatst op
21-01-2011
Over dit gedicht
verdriet
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 2 van de 5 sterren.Social Media
Tags
VerdrietReacties op ‘verdriet’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!