vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Puinhoop
Ik leef op een puinhoop
Een berg vol problemen
Een stinkende smurrie
Geen uitweg te zien
Ik leef op een puinhoop
Niemand die helpt
Alleen en verlaten
Verstikt van de angst
Ik leef op een puinhoop
Geen mens om me heen
De berg wordt steeds groter
Ik zak erin weg
Ik leef op een puinhoop
Ergens ver weg
Met de droom in mijn hoofd
Op een dag wordt ik gered
Reacties op ‘Puinhoop’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!