1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Muur

Ik trek krom
En mijn schouders zijn gaan schokken
Ik maakte je weer kwaad
En nu moet ik gaan dokken
Maar ik kan het niet betalen
Zoveel, nee dat heb ik niet
Ik wil niet nog een keer verdwalen
Ik heb al zoveel verdriet

Nee ik wil je geen pijn doen
Laat staan je niet meer wil
Je moet is weten hoe ‘k me voelde
Als ik tegen je muur aanliep
Nee het is niet jou schuld
Ik doe dit toch echt allemaal zelf
Maar wil je mij nog hebben
‘k Doe ’t telkens weer verkeerd

Het doet me pijn
Om zo kortaf te zijn
Ik wil niet maar ik kan
Helaas even niet veel anders
Ik voel me zo angstig
Ik ben zelfs ook bang
Dat jij toch een keer boos word
En ik niet meer weg kan

Ik probeer te blijven lachen
Maar mijn tranen zijn te sterk
Telkens als ik je zie lopen
Gaat die angst weer aan het werk
Ik vertrouw je helemaal
En daar ligt het ook niet aan
Ik wil ook never never nooit
Nog ooit bij je vandaan

Ik wil jou niet uit mijn leven
Ik wil je echt nooit nooit meer kwijt
Maar ik kan je niets teruggeven
Alleen maar zeggen dat ’t me spijt
Spijt, spijt, spijt, wat heb je er nou aan
Ik wil je gewoon iets geven
Ik wil niet bij je weg vandaan
Ik wil je gewoon iets geven
Waar je toch nog iets mee kunt
Omdat ik in mijn hele leven
Nooit iemand zoiets hebt gegund



Ineens was het stil
Die stilte maakt me bang
Zo snel kan ik het niet aanvaarden
Alles was ineens donker
Ik wilde je nog even aanraken
Wilde nog even met je praten
Je hand vasthouden en zeggen
Nee je moet je niet zo druk maken
Alles komt goed ga nu maar slapen
Morgen weer een nieuwe dag
Geniet van je dagen
Huilen is voor mij te laat
Tranen, als water, geef het nu niet op
Ik wil je niet kwijtraken
Wil de tijd terugdraaien
Wil je nog zoveel vragen
Voor later alsjeblieft
Laat me nu niet zitten met die kater
Ik moet huilen mijn tranen maken het zwaarder
Mijn gedachte die vertraagt me
Je staat altijd voor mij klaar
Ik hoef het alleen maar te vragen

Ik beweeg niet ik vraag me af wat jij zal denken
Maar voor ik wat kan vragen verdwijn je achter een muur in de verte
Ik besterf het ik wil schreeuwen maar het is stil
Mijn lijf begint te rennen zelf verdwijnen is wat ik wil
Tranen elk uur het huilen gaat het praten niet
Hoe moet je een leegte vullen als je overal maar gaten ziet
Telkens als ik aan mijn fouten denk doet heel m’n lijf weer zeer
Ik weet best dat je van mij houdt ja daarom des te meer
Het vlamt door me heen en een hand slaat me neer
Waarom blijf ik vechten en wanneer stopt het een keer
Ik wil niet blijven vechten vrede ’t liefst, die onrust weg
Wat kan ik nu nog zeggen als jij weer voor mij staat
Mijn woorden die zijn op ’t is die stilte die ik haat
De pijn die daarmee meekomt en die tranen komen mee
Ik zie niets meer en jou silhouet verandert in een zee
Een zee van tranen van mijzelf maar wat doet dat er toe
Ik wil gewoon weer mezelf zijn, de rest doet er niet toe

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Verwijderde gebruiker

Geplaatst op

Geef uw waardering

Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Het Jou Niet Schuld

Reacties op ‘Muur’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Muur