vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Sneeuw
De sneeuw valt zachtjes op jouw gezicht
en verpest heel jouw uitzicht.
Want je ziet mij niet meer door die vlokjes
en je houd nog wel zo van korte rokjes.
Door dar rokje tocht het heel erg
en dat gaat door been en merg.
Ik spreek het nu verkeert uit.
maar dat interesseert niemand een fluit.
Reacties op ‘Sneeuw’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!