1001 Gedichten
vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Krassen
Telkens als het moeilijk gaat,
grabbel ik naar het mes,
elke keer als ik me rot voel,
maak ik een snee,
Bij elke kras die ik maak,
drijft er een beetje verdriet weg,
of angst, spanning, problemen
al die krassen op mijn armen,
zijn voor echt,
elke kras die ik maak,
is voor een kras die ik kreeg op mijn ziel,
Het bloed drupt op mijn broek,
op mijn zakdoek, en mijn bed,
en ik huil,
en snij,
en huil,
en snij,
en het verdriet gaat weg,
beetje bij beetje,
net als mijn bloed...
Reacties op ‘Krassen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!