Trouwen maar niet met mij...

Besef jij wel wat jij doet met mij…
Wil je mij echt tot wanhoop drijven…
Het scheelt niet veel want de enige dat tellen zijn de kinderen en jij…
Twee dagen verder tegen dat dit zal verschijnen…

Ik mis jou en de kinderen zo hard…
Om dan te horen dat je gaat trouwen…
Dit is geen dreigement maar ik heb tenminste een hart…
Heb veel fouten gemaakt maar zou en wil ze goedmaken…te laat ik krijg geen kans, voor mij is er geen liefde of geluk meer om dit ellendig leven nog verder te hoeven aanschouwen…

Laat de kinderen ineens adopteren…
Ik krijg ze toch niet meer te zien…
Zonder jullie heb ik niets meer om te adoreren…
Kan je niet bereiken…niets…wou samen onze kinderen zien opgroeien en Maandag onze zoon voor de eerste keer naar school brengen, waarom kan jij dat niet inzien…

Kunnen wij niet nog eens face to face praten…
Sorry dit kan ik echt niet aan…
Zal jullie wel definitief in de steek laten…
Ik hou echt van jullie meer dan mijn eigen leven…daarom dat ik jullie zal verlaten…

Heb altijd al een hecht en echt gezin gewild…
Is mijn eigen fout geweest maar dit had ik nooit verwacht…
Je wilt toch dat ik uit jullie leven verdwijn wel als het dat is wat je wilt…
Dit is liefde..snap je…dan doe je dingen dat je niet voor mogelijk acht…

Wat jullie betreft ben ik echt breekbaar en zwak…
Machteloos ben ik maar nu dit…geeft mij echt gebroken…
Trouwen met jou was en is één van mijn mensen…tot ik hoorde…mijn hart brak…
Dit zijn echt meerdere messen dat je in mijn hart hebt gestoken…

Je weet welk effect jij op mij kunt hebben….
Nu kan ik niet eens meer helder nadenken en dat is gevaarlijk…
Wat en wie ben ik nog als ik die ene kans niet meer krijg om jullie lief te mogen hebben…
Niemand of niets…een leeg omhulsel iets wat jij niet voelt dat is duidelijk…

Wou dat ik de kans kreeg om je en jullie nog één maal te zien…
Zelfs dat is mij niet gegund…
Zonder jullie kan en wil ik echt niet leven nu er geen hoop meer is hoef ik het niet verder meer te aanzien…
Ben misschien egoïstisch maar bekijk het vanuit mijn standpunt…

Ik wil jullie echt niet kwijt snap dat dan toch…
Geef mij alsjeblieft die ene kans…
Het is echt geen chantage maar is hoe ik mij voel maar dan nog…
Wil jou nog één keer zien en persoonlijk met je praten alsjeblieft popke ik weet dat je van mij houdt en van mij alleen…grijp mijn hand en breek een lans…

Inderdaad jullie zijn meer waard dan mijn eigen leven…
Snap niet dat jij mij zo wilt kraken en breken…
Julie zijn echt het enige van betekenis in mijn leven…heb nog zoveel te geven…
Maar trouwen met jou…dat is mijn wens…met iemand anders ja dat is mijn doodvonnis tekenen…

Jij denkt toch dat alles een grap is…
Wie ben ik om dat tegen te gaan spreken…
Wil je zien en nog een kans dat is waar maar voor de rest is dit geen aprilvis…
Ben niet meer welkom in jullie leven en dat gaat zich uiteindelijk wreken…

Alles ben ik kwijt….
Iedereen waar ik echt en oprecht van houd…
Blijkbaar is dat niet wederzijds…ben beter af als lijk…
Ben echt niet slecht voor jullie heb ik een hart van goud…