Nooit meer alleen
Nooit meer alleen,
Als je Allah heel dicht bij je draagt,
Van s’morgens vroeg tot de avond zon verlaagd,
Dan zul je ervaren dat het leven is gemeend,
En je bent als goede moslim daar wel op getraind.
Hoe eenzaam zijn sommige mensen in dit bestaan,
Ze dragen Allah niet in hun hart en zijn er niet mee begaan,
Hun donkere hart zou ontluiken als Allah in hun leven kwam,
Ze zouden ervaren dat ze nooit meer alleen komen te staan.
Dat is het mooie van het islaam geloof,
Allah is heel dicht bij jou zonder een kloof,
Vrede en liefde daalt er op je neer,
En je voelt jezelf nooit meer alleen.
Zoveel broeders en zusters die met jou zijn begaan,
Die ook de liefde van Allah bij hen dragen, zal nooit vergaan,
Door Allah is hun leven in doenja wel gemeend,
Dat zouden ze voor niets willen ruilen, ja Allah leeft.
Reacties op ‘Nooit meer alleen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!