Daar dansen creaturen

speel jij met mensen
in de poppenkast
die morgen heet
en dus de tijd vergeet

daar dansen creaturen
ook de touwtjes zijn fictief
liefde stelen in de toekomst
maakt je nog geen hartendief

tranen zat om
onschuld uit te wassen
blik vol arrogantie leer
maar op jezelf te passen

je wist sporen van
de indruk die je maakt
klappen voelen niet omdat
de pijn vandaag pas raakt

maar als gordijnen morgen
buiten sluiten en jij de touwtjes
knipt slaat simpele afhankelijkheid
ineens keihard de voordeur dicht