vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
het geluid van de stilte doet pijn
Het geluid van mijn bonkende hart vult de leegte.
Terwijl de kamer eerst van liefde overspoeld werd,
zit ik hier nu alleen.
Zwijgend staar ik voor me uit, stil en eenzaam.
Mijn ogen zijn te droog, om nog te kunnen huilen.
Mijn gedachtes te vol, om nog te kunnen denken.
Hoelang zal het duren, voordat de pijn ophoudt?
Hoelang zal het duren, totdat dit voorbij is?
Ik weet het antwoord, maar durf het niet te zeggen.
Daarom, blijf ik zwijgen.
Het geluid van de stilte doet pijn.
Reacties op ‘het geluid van de stilte doet pijn’
-
Hi meis, je hebt echt talent! Ben trots op je schat, dit is echt een mooi gedicht. Liefs Aprill. I love you sis.
aprill - 26-12-2010 om 16:00
-
Geweldig mooi, Goed geholpen voor school (voor mij toch) Bedankt
Loïc - 25-02-2019 om 18:12